:trots:

Ik was gisteren best een beetje trots op mijzelf. Ik was druk onderweg om te laat te komen op een trouwerij van vrienden. Had mij een beetje vergist in mijn vermogens om makkelijk een locatie te vinden waar ik nog nooit eerder was geweest.



Met nog iets minder dan 10 minuten op de klok, en (ondanks een kaart) geen idee waar ik mij precies bevond ten opzichte van het doel, heb ik mijn mannelijke trots opzij gezet: ik heb de weg gevraagd...

[ twee keer om precies te zijn... ]

	Hier moest ik ergens zijn...

Na twee keer een advies gekregen te hebben over de te volgen route kwamen er spookbeelden in mijn hoofd over mijn moment van binnenkomst. Je kent dat wel uit films, dat de dominee vraagt: "Als iemand nog bezwaar heeft tegen dit huwelijk, moet hij/zij dat nu zeggen of er eeuwig over zwijgen..." En dan zwaaien de dubbele deuren van de kerk open en staat daar een totaal verregend persoon die dan de hele ceremonie verpest door op dat moment iets te zeggen.

Wel, ik was wel een verregend persoon, maar ik was niet te laat. Ik had zelfs nog 2 minuten over!



[ en dat voornamelijk dankzij mijn route-aanwijs mevrouwen... ]




Oja, de trouwerij was erg leuk en ontspannen en het feest erna was ook heel erg geslaagd!