Halloween pompoen

Het voordeel van Halloween is toch wel dat de pompoenen in de aanbieding zijn...

Bijl erin en soep van koken...

Keukenradio

Het is niet meer stil tijdens het koken. Ik kan nu tijdens het snijden en roeren luisteren naar een fijn muziekje.

[ en zelfs stiekem meebleren als ik denk de tekst te kennen... ]

Hé, ik loop in de maat van de muziek een ui te snijden...

Winterlicht

Met de invoering van de wintertijd komt de zon niet alleen eerder op, hij gaat ook nog eens sneller onder. Ik moet dus nu met mijn lichtjes aan in het donker naar huis fietsen.

[ en uitgerekend vandaag stopt mijn achterlicht ermee... ]

Ik heb er geen zin meer in...

Omdat ik niet goed kon zien waar het aanlag heb ik thuis maar meteen een grote moersleutel gehaald en het hele lampje eraf geschroefd (wat een gedoe, half verstopte boutjes, bijna ommogelijk om los te maken). Binnen onderzocht wat er aan scheelde. In het licht van mijn keuken zag ik ineens een klein schroefje. Nadat ik deze simpelweg had verwijderd kon ik eenvoudig de batterijen vervangen.

[ waarom zie ik dat soort dingen niet meteen..? ]

Vervolgens hoefde ik alleen het lichtje buiten in het donker erop te schroeven. En ik dacht dat eraf schroeven al lastig was...

Bedrijfs-uitje

Gisteren was het zover, met alle collega's in een gezellige kleine groene bus (met rood tapijt en groene schemerlampjes) op weg naar de verrassingslocatie.

[ iets waarbij je een zwembroek nodig had, meer wisten we niet... ]

Na een kort reisje werden we bij Dutch water dreams uit het busje gezet en mochten we ons in een wetsuit hijsen. Na wat veiligheidsinstructies en een korte praktijkles 'hoe blijf je drijven in een snel stromend koud water' mochten we een peddel uitzoeken en in een rubberbootje stappen.

[ en dan peddelen alsof je leven eraf hangt... ]

Pas op: een stroomversnelling! En nog een...

Een aantal rondjes in een enorme badkuip later en slechts twee passagiers te hebben verloren was het tijd voor iets anders: flowboarden.

Op een gegenereerde golf een beetje proberen te surfen...

Na afloop van al dat watergeweld werd het uitje afgesloten in een gezellig warme tapasbar in Den Haag.

[ wanneer gaan we weer..? ]

Lege stoelen

Het is even wennen, ik kan alle rugleuningen van de stoelen zien. Normaal gesproken hangt er op bijna elke stoel wel een jas, maar nu zijn die allemaal weg...

[ ja, inderdaad, ik heb een kapstok..! ]

Gooi je jas maar over een stoel Hang je jas maar aan de kapstok...

Tijd voor een house-warming zou ik zeggen...

5: Eindelijk..!!!

Ik weet niet hoelang ik dit heb weten uit te stellen (lees: ruim twee jaar), maar uit eindelijk is het dan toch zover...

[ hoera, hoera, driewerf hoera... ]

Plintjes..!!!!!11112

4: Nog meer klussen

Nee, ik was nog niet klaar, ik had nog iets op te hangen...

[ en dat hangt nu dus ook... ]

Nee, dit is geen vis, het is een vlieger...

3: Klussen maar...

Ik hoop dat ik mijn buren niet tot wanhoop heb gedreven. Na heel wat geploeter heb ik in stap drie een aardige gatenkaas gemaakt van een van mijn muren.

[ maar uiteindelijk zijn alle gaten nu in gebruik... ]

Nieuw: een hele wand om mijn CD's tentoon te stellen...

2: Regel een boor

Nu ik het 'waar' weet, moet ik alleen nog het 'hoe' regelen.

[ en dan leen je de boor van je baas... ]

Stap twee, met dank aan Tjeerd...

1: Merk je muur

De hele avond bezig geweest met een potlood, meetlat en waterpas. Resultaat: 54 kleine merkjes op de muur...

[ dat is slechts stap een... ]

Deze en 50 andere potlood-merkjes...

Hallo.., met mij...

Ik was enigsinds verbaasd dat ik werd gebeld toen ik gisteravond nar huis fietste. Toen ik opnam was het even stil aan de andere kant van de lijn, maar al snel klonk het: "Hallo.., met mij... Ben jij mij vergeten..?"

[ even werd het stil in mij, ik realiseerde mijn fout... ]

Brood aan de lijn: Een reconstructie...

Ik was zo druk aan het werk dat ik geen tijd gevonden had mijn vier-uurs broodje te eten. Normalitair eet ik die dan onderweg naar huis op (pre-diner snack), maar zelfs dat was ik vergeten.

[ helaas smeer ik zulke bijdehante broodjes dat ze mij teleurgesteld opbellen... ]

Jullie zijn olifanten..!

"Jullie zijn olifanten..!," klinkt het tegenwoordig regelmatig op maandagen. We krijgen sinds een paar weken extra kendo-conditietraining op maandag. Onze trainer vindt dat we tijdens het rennen teveel stampen...

[ en we zouden juist moeten lopen als gazellen... ]

Mijn uitzicht onderweg naar Amersfoort

Dooooooooonuts!

Om de thuisblijvers toch een beetje de smaak van New York te laten beleven heb ik een dozijn donuts meegenomen.

[ ik kreeg rare blikken toen ik met een tas vol donuts in het vliegtuig stapte... ]

Mmm, donuts...

Een doos heb ik op het User Intelligence kantoor achtergelaten, de andere meegenomen voor de UCD koektrommel.

Zoveel mogelijk zien

Mijn plan voor vandaag is simpel: ik heb nog een paar uur de tijd in New York voordat ik weer terugvlieg. Ik wil zo veel mogelijk zien.

[ en te voet natuurlijk... ]

Ik heb mijn uiterste best gedaan en heel New York doorgecrost: Central park, emprire state building en van 80th street naar Battery park.

Snel, snel, er is zoveel van New York te zien...

Met Xander en Ingrid had ik afgesproken in China town, en zij hebben mij toen het puntje van New York laten zien, met o.a. de Brooklyn bridge, Wall street en het vrijheidsbeeld (heel in de verte).

[ en toen snel weer naar het vliegveld om mijn vlucht te halen... ]

Kon het niet laten zo'n iconisch T-shirt te kopen...

New York, New York

Vandaag ben ik begonnen met een ontbijt van thee en donuts. De rest van de dag heb ik getest in een groot onderzoeksziekenhuis in hartje Manhattan.

Ontbijt NY style: chocolade en Jelly donut...

Daarna naar het appartement van mijn New Yorkse vrienden gelopen (Xander en Ingrid), die echt vlak bij mijn testlocatie woonden.

[ Xander was ik dus de dag ervoor al toevallig tegengekomen... ]

Nadat ik wat Nederlandse cadeautjes had achtergelaten (stroopwafels, pepernoten, Hollandse gehaktkruiden en een zwervend boek) zijn we in een fris ruikende taxi gestapt en naar Time square gereden. Mij daar kunnen vergapen aan al de lichtjes.

Zouden dit allemaal spaarlampen zijn..?

Vervolgens gegeten in het Hard Rock café en nog iets gedronken in 'The view', een ronddraaiend restaurant/bar op de 48 verdieping, uitzicht over New York (nog meer lichtjes).

Park avenue

Ik mag weer eens voor mijn werk op reis, dit keer naar New York! Na op Newark te zijn geland en de trein naar het centrum te hebben genomen sta ik midden tussen de wolkenkrabbers.

[ snel een plattegrond kopen en mijn hotel vinden... ]

Park avenue had ik snel op mijn gloednieuwe kaart gevonden. Na wat gezig-zag door streets en avenues stond ik op Park. Nu doorlopen tot nummer 365 en ik zou in mijn hotel kunnen neerploffen.

Wow, ik ben in New York...

Bij nummer 345 aangekomen steek ik over om tot de ontdekking te komen dat zich daar nummer 375 bevindt. Waar is nummer 365 gebleven? Na wat gezoek besluit ik het maar te vragen. Blijkt dat Park avenue twee kanten heeft (East en West) met zijn eigen nummering.

[ en dat ik natuurlijk aan de andere kant moest zijn... ]

East-side dat was dus aan de andere side...

Net op het moment dat ik de moed verzamel om zo'n 26 blocks de andere kant op te lopen, hoor ik mijn naam. Tot mijn stomme verbazing zie ik een vriend van mijn middelbare schooltijd die tegenwoordig in New York woont. Ik had met hem en zijn vriendin afgesproken om vrijdagavond iets te gaan drinken, maar dat ik hem nu al tegenkom is stom toeval...

[ in New York wonen maar iets van 8 miljoen mensen ofzo... ]

Welkom in mijn wereld

Ik leid aan een apart soort dyslexie. Ik haal letters in woorden zodanig door elkaar dat er iets staat dat zo veel leuker is dan de werkelijkheid.

[ was de wereld maar zo leuk als mijn brein het maakt... ]

Vind jij dit ook geen goede regel..?

Vroehoeg...

Vandaag getest in Engeland. En dan lekker op een dag heen en weer pendelen.

Voordeel: geen overnachting in een saai business hotel
Nadeel: Vroeg opstaan, laat thuis...

Zei ik vroeg..?

Zwervend boek

Bij het inpakken van mijn tas vanavond vond ik ineens een vreemd object in mijn tas, een boek dat niet van mij is...

Ik ben niet kwijt...
Ik ben op reis, mag ik met
je meeliften..?

Een sticker op de kaft geeft aan dat 'de klokkenluider' van Tomas Ross niet per ongeluk in mijn tas is beland.

Dit boek is op reis...

Volgens de instructies in het boek gaat het hier om een zwervend boek. Ik mag hem lezen en kan hem daarna weer op reis sturen: lees en laat los!

[ aan de anonieme achterlater: bedankt... ]

Fiets...huh?...crash..!

's Morgens vroeg op weg naar een afspraak, mooi optijd, net overhemd aan (zelf gestreken), alles gaat goed. Alleen nog het bruggetje over bij het centraal station en dan met het pontje oversteken naar Noord.

[ stijl bruggetje, dus even op de pedalen staan... ]

En ineens heb ik het handvat van mijn fiets in mijn hand. De totaal stuurloze fiets maakt een zwaai en klapt halverwege het bruggetje tegen de grond...

Dit hoort niet los te zitten...

Dankzij een reflex (of door puur geluk) weet ik op mijn voeten te blijven. Mensen kijken mij aan alsof ik niet kan fietsen. Vol verbazing laat ik ze mijn losgerukte handvat zien, maar het lijkt niemand te interesseren, iedereen fiets gewoon door.

[ ik stap op en doe het zelfde... ]