Barry White

Het begon gisteravond met een kriebelhoest, maar toen ik vanmorgen wakker werd zat mijn hele keel dicht...



Hoesten deed pijn en ik produceerde (als ik erg mijn best deed) nogal wat onsmakkelijk brokjes geel slijm.

[ laat ik dat maar niet nader omschrijven... ]

Op werk aangekomen voelde ik mij zoals op onderstaande afbeelding.

Een nat, slap theezakje...

Ik moest aardig wat mensen bellen 's morgens, en mijn stem had door mijn opgezette keel een hele mooie, diepe raspende kwaliteit gekregen. Mensen die ik sprak herkende mij in eerste instantie niet. En als ik mijn ogen dicht deed en zachtjes begon te neurieën, klonk ik precies als Barry White.



[ mmmm, you're the first, mmmy last, mmmmy everything Uh-uh... ]