Soms weet je...

Soms weet je gewoon dat iets gaat lukken...
Ik was net een kopje thee aan het zetten. Het kokende water zat al in de mok, maar het theezakje was dood. Ik moest een nieuw theezakje pakken. Ik dus naar de theebus lopen en daar een zakje (Earl grey) uit gepakt.

En dan heb je een probleem: om de bus dicht te doen heb je twee handen nodig, maar één hand heeft een theezakje vast...



En dan ineens weet je het. Met een nonchalante beweging gooi ik het theezakje de kamer door in de richting van de wachtende mok. En omdat ik al wist dat het ging lukken, landde het zakje eng dicht in de buurt van de mok, maar wel precies goed.

[ en niet achter de bank zoals laatst... ]

Maarja, echt een verrassing was het niet: immers ik wist al dat het ging lukken...